مقارن با آغاز سده دهم هجری قدرتهای اروپایی از جمله پرتغالیها در سواحل جنوبی خلیج فارس حضور یافتند. آنان با هدف بهرهمندی از ظرفیتهای اقتصادی به تدریج دامنه نفوذ خود را بر این منطقه گسترش دادند. حضور آنها نقش برخی از گروههای اجتمایی مانند شیعیان را در تحولات سیاسی این نواحی پررنگ نمود. به طوری که مبارزات ضد استعماری گستردهای توسط شیعیان با هدف تجدید حیات اجتماعی و اقتصادی خود و رهایی از استیلای روافزون پرتغالیها صورت گرفت. این تحقیق در پی آن است تا ضمن بهرهگیری از منابع کتابخانهای و با رویکرد توصیفی - تحلیلی به بررسی شکلگیری مبارزات ضد استعماری شیعیان سواحل جنوبی خلیجفارس از منظر نظریه محرومیت نسبی تدرابرتگر بپردازد. یافتههای پژوهش نشان میدهد عواملی همچون تضعیف حیات اقتصادی شیعیان، ظلم و رفتارهای خشونتآمیز استعمارگران، آشوب و نبود امنیت اجتماعی و در نهایت تضعیف ارزشهای دینی در مبارزات ضد استعماری شیعیان نقش اساسی داشته است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله: تخصصي تاریخ اسلام دریافت: 1403/3/28 | ویرایش نهایی: 1404/1/8 | پذیرش: 1403/8/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/10/14