|
عوامل مؤثر در مهاجرت صوفیان از ایران به آناتولی دورۀ سلاجقه روم
|
شهلا بختیاری*    ، اسماعیل حسن زاده ، منیژه قدرتی وایقان |
| دانشیار گروه تاریخ دانشکده ادبیات دانشگاه الزهراء(س)، تهران، ایران ، sh.bakhtiari@alzahra.ac.ir |
|
|
چکیده: (4486 مشاهده) |
| در فاصله زمانی قرون پنجم تا هفتم قمری، شماری از افراد جامعه نخبگانی از جمله متصوفان و عارفان مسلمان، ایران را به قصد آناتولی ترک کردند. در پژوهش پیش رو تلاش شده است با روش تاریخی و با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای، چرایی مهاجرت صوفیان بررسی و تبیین شود. با الهام از نظریۀ جاذبه و دافعۀ «اورت. اس. لی» و با تکیه بر شواهد تاریخی، مشخص گردید برخلاف باور رایج که بر تأثیر حملۀ مغول بر مهاجرت متصوفان به عنوان اصلی‌ترین عامل مهاجرت مبتنی است، سلسله عوامل رانشی همچون افزایش روزافزون جمعیت مهاجران ترکمن، رواج تعصبات اعتقادی و تقویت آن توسط اهالی سیاست، جنگ‌ها، منازعات و بلایای طبیعی و مجموعه‌ای از عوامل کششی از جمله فعالیت‌های تبلیغی، آموزشی و دفاع از مرزهای اسلام، اقامۀ دین، محترم شمردن متصوفان توسط سلاطین سلجوقی و تساهل و تسامح آنان و همچنین دوری آناتولی از مناطق پرآشوب، به عنوان مهم‌ترین عوامل مؤثر در تحقق پدیدۀ مهاجرت صوفیان و عارفان به آناتولی قابل بررسی می‌باشند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: متصوفان، عارفان، مهاجرت، ایران، آناتولی، سلاجقه روم، نظریه جاذبه و دافعه |
|
|
متن کامل [PDF 432 kb]
(409 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1402/8/4 | ویرایش نهایی: 1403/5/30 | پذیرش: 1403/2/10 | انتشار: 1403/2/10 | انتشار الکترونیک: 1403/2/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
