استاد گروه باستان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت‌مدرس، تهران، ایران ، jneyestani@modares.ac.ir
چکیده: (1701 مشاهده)
مقابر حظیرهای خراسان بزرگ از نمودهای برجستۀ معماری در سدههای مختلف اسلامی است. حظیره مزاری در فضای آزاد و محصور با چوب، آجر یا سنگ است تا به تأکید پیامبر اسلام(ص) مبنی بر تدفین در محل غیرمسقف عمل شود. هدف از پژوهش حاضر، گونه شناسی معماری حظیرههای نواحی خراسان بزرگ برای شناساندن سیر تحول ساخت آنها از نظر فرم، تحلیل موقعیت فضایی، نوع مصالح، تزئینات، وجوه افتراق و اشتراک هر یک است. یافته های تحقیق حاکی است که حظیرههای مطالعه‌شده، در سه گونۀ ساده (سدههای سوم تا چهارم قمری)، ترکیبی ساده (سده های پنجم و ششم تا چهاردهم قمری) و ترکیبی پیچیده (سده های هشتم تا چهاردهم قمری) قابل دسته بندی است. در هر دورۀ تاریخی، تغییرات قابل توجهی در ساختار، موقعیت مکانی و تزئینات حظیره ها روی داده است. رویکرد نظری مقاله، مطالعات تاریخ فرهنگی با ابزار گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و بازدید میدانی است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله: تاریخ هنر اسلامی دریافت: 1402/12/13 | ویرایش نهایی: 1403/8/9 | پذیرش: 1403/5/10 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/6/21 | انتشار: 1403/8/9 | انتشار الکترونیک: 1403/8/9
Hajizadeh F, Neyestani J. Typology of the Haziras of the Greater Khorasan Tombs
from the Early Centuries AH to the 14th Century AH. مطالعات تاریخ اسلام 2024; 16 (61) : 6 URL: http://journal.pte.ac.ir/article-1-1123-fa.html
حجی زاده فاطمه، نیستانی جواد. گونه شناسی حظیره های مقابر خراسان بزرگ از سده های اولیه تا قرن ۱۴ق.. فصلنامه مطالعات تاریخ اسلام. 1403; 16 (61) :135-162
