|
ولایت سیاسی فقیه با تکیه بر اجازه‌نامه‌های امور حسبیه دوره قاجار و پهلوی (۱۲۱۰-۱۳۵۷ش)
|
حسن زندیه*    ، عباس نادری |
| دانشگاه تهران ، zandiyehh@ut.ac.ir |
|
|
چکیده: (3214 مشاهده) |
امور حسبیه، یکی از قدیمی‌ترین مباحث فقهی است که از نخستین روزهای تدوین فقه، مسائل آن به صورت پراکنده در منابع فقهی، متداول بوده و به امور فردی و اجتماعی اطلاق می‌شود که انتظام زندگی فرد، جامعه و سامان اجتماعی از هر نظر به آن بستگی دارد و بر سه عنصر اصلی عدم رضایت شارع مقدس به ترک و اهمال در آن امور، نداشتن متولی و عدم توقف بر ترافع قضایی و رجوع به محکمه استوار است.
اجازه در تصدی امور حسبیه، به معنای اذنی است که فقیه جامع الشرائط به افرادی می‌دهد تا بتوانند با اجازه او، به مشکلات مردم (تطبیق رفتار های شخصی و اجتماعی مردم با قوانین شریعت اسلامی) رسیدگی کنند. مسئولیتهای شرعی بر اساس قواعد کلی موجود در فقه شیعه، باید از قدرت اجتهاد سرچشمه گیرد؛ از این رو، تأیید صلاحیت تصدّی امور حسبیه توسط مجتهدی برجسته، سبب مشروعیت آنان نزد مردم میشد و ابزار مناسبی بود تا مردم به ایشان اعتماد کنند.
این مقاله، به لحاظ ماهیت تاریخی، پژوهشی توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر اسناد |
|
| واژه‌های کلیدی: سند، شرع، فقه، حقوق، اجازه، اجازه‌نامه، امور حسبیه |
|
|
متن کامل [PDF 722 kb]
(1159 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1399/1/10 | ویرایش نهایی: 1401/2/1 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1400/3/30 | انتشار: 1399/10/10 | انتشار الکترونیک: 1399/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
