|
صلح امام حسن (ع) در سنجه تمدن اندیشی؛ امنیت و همگرایی اجتماعی
|
سید علیرضا واسعی*   |
| پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ، vaseiali@yahoo.com |
|
|
چکیده: (1613 مشاهده) |
| نقش‌آفرینی‌امام‌حسن(ع)به‌عنوان‌یکی‌از‌خلفای‌اسلامی‌و‌نیز‌امام‌بلامنازع‌شیعی،از منظرهای‌گوناگونی‌قابل‌تبیین‌است،بویژه‌پرچالش‌ترین اقدام‌ایشان،یعنی صلح با معاویه که برابر آن، امام خلافت مشروع و قانونی خویش را بناگزیر طی پیمانی به رقیب خود وانهاد. ریشه یابی و ارزیابی این اقدام، از زاویه های علت جویانه،از سوی نویسندگان و محققان زیادی دنبال شد،اما تاکنون با نگاه تمدن اندیشانه به آن نظر نشده است. بی گمان امامان(ع)که در دوره های مختلف به انجام مأموریت می پرداختند، هدف و مقصد یگانه ای داشتند، اما تحقق آن، سازکارهای متناسب با زمان، مکان، مخاطبان و اقتضائات سخت افزاری و نرم افزاری خود را طلب می کرد، از این رو کنش گری های به ظاهر ناهمگنی از خود نشان می دادند. در این میان،امام حسن(ع)گویی زندگی متمایزی داشته‌اند.ایشان با کناره گیری از خلافت،عملا حاکمیت رقیب را پذیرا شد.این که به راستی چه مسأله ای موجب اتخاذ چنین تصمیمی گردیدوعلت غایی نرمش وی چه بود، پرسش کانونی این پژوهش است. مقاله با روش تحلیل محتوا و رویکرد تاریخی، بااین فرضیه پیش می رود که در تصمیم‌امام،دو‌اصل‌تمدنی‌امنیت‌وهمگرایی اجتماعی، به عنوان دو راهبرد اصلی نقش بنیادی داشته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: امام حسن، راهبرد امنیت، راهبردهمگرایی، تمدن اندیشی، واگذاری خلافت |
|
|
متن کامل [PDF 324 kb]
(739 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1398/8/5 | ویرایش نهایی: 1399/7/2 | پذیرش: 1398/11/18 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/11/26 | انتشار: 1399/3/31 | انتشار الکترونیک: 1399/3/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
