|
تفکر عرفانی دیلمی و گذر جریان فکری تصوف از رویکرد زاهدانه به عاشقانه
|
سیمین قربانپور دشتکی   ، اسماعیل حسن زاده* |
| دانشکده ادبیات، تاریخ و زبان های خارجی، گروه تاریخ ، e.hasanzadeh@alzahra.ac.ir |
|
|
چکیده: (2497 مشاهده) |
تصوف عاشقانه در فرایند تکامل جریان کلی تصوف در اعتراض به زهد خالص و صوفیان زاهدنما به‌وجود آمد و در فرایند شکل‌گیری و گسترش خود از رابعه تا دیلمی با فراز و فرود روبه‌رو بود. اعدام حلاج ضربه مهمی بر پیکر جریان عرفان عاشقانه بود. اما مانع از پیگیری پیروانش از گسترش جریان تصوف نشد. دیلمی با نگارش عطف الالف المألوف علی اللام المعطوف گام مهمی در نظام‌مندی سنت عشق الهی برداشت. این مقاله به دنبال تبیین این مسئله است که تفکر دیلمی در فرایند تکامل عرفان عاشقانه و گذر تصوف از رویکرد زاهدانه به عاشقانه چه نقشی داشت؟ فرض این است که او با گردآوری سنت شفاهی، کتبی و نظام‌مند کردن عرفان عشق‌محور در تقریب عشق الهی و دنیایی کوشید. او نظریه عشق انسانی و الهی مدونی مطرح ساخت و عشق دنیایی را در طول عشق الهی مطرح کرد. می‌توان نظریه‌پردازی او را برون‌رفت از گسیختگی اخلاقی و اجتماعی سده چهارم و پنجم قمری تلقی کرد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: ابوالحسن دیلمی، عشق الهی، عطف الالف المألوف علی اللام المعطوف، تصوف زاهدانه، تصوف عاشقانه، ابن‌خفیف شیرازی |
|
|
متن کامل [PDF 9465 kb]
(1116 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1396/12/23 | ویرایش نهایی: 1396/12/23 | پذیرش: 1396/12/23 | انتشار: 1396/12/23 | انتشار الکترونیک: 1396/12/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
