|
جایگاه اجتماعی اهل ذمه در عصر خلافت عمربن خطاب(13-23 هـ.ق) براساس نظریه طرد اجتماعی(مطالعه موردی اهل‌ذمّه حجاز، شام و عراق)
|
عثمان یوسفی   ، شهرام یوسفی فر ، سید محمدرضا حسینی ، حسین علی بیگی* |
| دانشگاه علمی - کاربردی ، hosainalibeigi@gmail.com |
|
|
چکیده: (2031 مشاهده) |
باگسترش فتوحات در سرزمینهایی که ساکنانش در زمره اهلکتاب بودند، مساله جدیدی فراروی دستگاه خلافت قرار گرفت و آن ورود طیف عظیمی از اهلکتاب اعم از یهودی،مسیحی وزرتشتی بود که در این سرزمینها ساکن بودند. این پژوهش برآنست تا بدین پرسش که ذمیان در جامعه عصر خلافت عمر از چه جایگاه اجتماعی برخوردار بودند و اینکه میزان پذیرش و یا طرد اجتماعی آنها در جامعه به چه میزان و بر اساس چه ملاکهایی بوده است پاسخ دهد. عمر در تعامل با ذمیان دو شیوه کاملا متفاوت داشت. در مواردی براساس ملاکهای قرآنی وبهرهمندی از سیره رسولخدا(ص) و در مناطقی همچون شام براساس طرد اجتماعی ذمیان از دسترسی به مشاغل اداری و برقراری محدودیتهای اجتماعی و مذهبی درصدد کنترل و نظارت بر رفتارهای اجتماعی آنان برآمده است که این شیوه برخورد در متاثر از شرایط جغرافیایی سکونتگاه ذمیان و تعاملاتی که با پیروان خود در آن سوی مرزهای دولت اسلامی داشته و میتوانستند کیان جامعه اسلامی را با مخاطره مواجه سازند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: عمربن خطاب، ذمیان، طرد اجتماعی، جایگاه اجتماعی |
|
|
متن کامل [PDF 490 kb]
(3309 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1396/12/20 | ویرایش نهایی: 1397/12/26 | پذیرش: 1397/6/13 | انتشار: 1397/12/24 | انتشار الکترونیک: 1397/12/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
