پیامبری و پیامبران، یکی از برجستهترین حوزههای معنایی مشترک قرآن و کتابمقدّس است. مقاله حاضر، که بهدنبال بررسی معنی و کاربرد دو واژه کلیدی این حوزه؛ یعنی «نبی» و «رسول» است، با نگاهی به کمبودهای ناشی از بسنده نمودن به بررسیهای درونمتنی، یافتن پاسخ شایسته برای این پرسش را، به بررسی تاریخی و تطبیقی مفهوم و مصداق «نبی» و «رسول» در کتابمقدّس نیز نیازمند میداند. بدینترتیب، این مقاله نشان میدهد؛ دو اصطلاح تخصّصی «نبی» و «رسول»، بسی پیشتر از قرآن، در دیگر متون مقدّس ادیان ابراهیمی نیز در معانی و کاربردهایی همانند با قرآن، بهکار رفتهاند، و معنی و کاربرد قرآنی آنها نیز در همین راستاست. این پژوهش، افزون بر هماهنگی معنی و کاربرد واژگان یادشده در کتابمقدّس و قرآن؛ گسترش مفهومی و مصداقی این حوزه معنایی در قرآن نسبت به کتابمقدّس را نیز نشان میدهد.