: ناصر الدین محمد همایون، امپراتور هند، به دلیل ناکامیهای سیاسی درسال 951 ه.ق به دربار شاه تهمـــــــاسب یکم(930-984هق) پناهنده شد. اما مسئلۀ اصلی این است که رفتار مذهبی و سیاسی شاه تهماسب با وی در ایران چگونه بوده است؛ زیرا چگونگی این رفتار بیشتر از دیدگاه یک جریان تاریخ نگاری هندی که متعصب به نظر میرسد، بازتاب یافته و دچار نوعی یکسو نگری شده است. این جریان که تا حدی تاریخنگاری ایرانی را نیز تحت تأثیر قرار داده، بر این باور است که رفتار شاه تهماسب با همایون در دربار ایران- به دلیل تضادهای مذهبی و سیاسی دودمانی- ناشایسته و حتی خشونتآمیز بوده است. از این رو، این نوشته میکوشد با واکاوی دقیقتر منابع معتبر ایرانی و هندی، به بررسی و ارزیابی چگونگی رفتار شاه تهماسب با همایون و راستیها و ناراستیهای جریان تاریخنگاری یاد شده را روشن سازد. این پژوهش نشان میدهد که رفتار مذهبی- سیاسی شاه تهماسب به عنوان یک فرمانروای شیعی از یکسو، و از سوی دیگر به دلیل موقعیت سیاسی همایون به عنوان امپراتور هند و متحد ایران، نه تنها نمیتوانست تحقیرآمیز باشد، بلکه بسیار صمیمانه بوده و سبب تحکیم بیشتر روابط دو کشور درسالهای بعد شده است.
Soltanian A, Kohansal H. A Surrey on the Quality of Tahmasb’s Behavior towards Humayun (Indian Refugee Emperor) by an Qutlook to the Indian Historiography. مطالعات تاریخ اسلام 2013; 5 (16) :101-120 URL: http://journal.pte.ac.ir/article-1-266-fa.html
سلطانیان ابوطالب، کهنسال حسن. بررسی چگونگی رفتار شاه تهماسب باهمایون (امپراتور پناهندۀ هند)
با نگرشی بر دیدگاه تاریخ نگاری هندی آن. فصلنامه مطالعات تاریخ اسلام. 1392; 5 (16) :101-120