|
عجایب‌نگاری در تمدن اسلامی: خاستگاه و دوره‌بندی
|
محمدجعفر اشکواری*   ، سیدجمال موسوی ، مسعود صادقی |
| دانشگاه زنجان، گروه تاریخ ، ashkevari@znu.ac.ir |
|
|
چکیده: (3139 مشاهده) |
یکی از انواع ادبیات در تمدن اسلامی، عجایب‌نگاری است. نگارش اطلاعات شگفت‌انگیزِ سرزمین‌ها در متون جغرافیایی همزمان با آغاز جغرافیانگاری وصفی، سبب شد تا این‌گونه اطلاعات مورد توجه نویسندگان مختلف قرار گیرد. سپس با توجه به عوامل مختلف مانند اقبال عامه مردم به این‌گونه اطلاعات، عدم اُنس و اُلفت نویسندگان با پدیده‌های مختلف که خیال‌پردازی‌های آنها را نیز در پی داشت به همراه استفاده از انواع ظرافت‌های ادبی مانند اغراق و حقیقت‌نمایی سبب شد تا عجایب‌نگاری در سطح گسترده رایج گردد. به‌تدریج عجایب‌نگاری به متون مختلف راه پیدا کرد و سرانجام در متون مستقل (عجایب‌نگاری‌ها) انسجام یافت. پژوهش حاضر با روش تاریخی و شیوه توصفی- تحلیلی به بررسی سرچشمه‌ها، سیر تاریخی و مراحل تطور عجایب‌نگاری‌ها در تمدن اسلامی پرداخته است و از این طریق سه دوره آغاز و شکل‌گیری (قرون 3 و 4 ق)، اوج و شکوفایی (قرون 5-8 ق) و زوال و افول (قرن هشتم به بعد) را برای سیر تاریخی عجایب‌نگاری‌های اسلامی معرفی کرده است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: عجایب، عجایب‌نگاری، عجایب المخلوقات، عجایب نامه |
|
|
متن کامل [PDF 257 kb]
(1979 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1396/6/20 | ویرایش نهایی: 1396/6/21 | پذیرش: 1396/6/20 | انتشار: 1396/6/20 | انتشار الکترونیک: 1396/6/20
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
