پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ، m.mohammadi@isca.ac.ir
چکیده: (24 مشاهده)
برابر پاره ای از گزارش های تاریخی، نزول برخی از آیات وحی بر اساس تمنا یا پیش بینی عبدالله بن ابی سرح بود. او هنگام کتابت وحی گاه آیات را تغییر میداد و تغییرات یاد شده، مورد تأیید پیامبر قرار میگرفت. موضوع این پژوهش بررسی صحت وسقم این روایات تاریخی است. این بررسی از آن جهت اهمیت دارد که این روایات در غالب منابع اهل سنت و به تبع آن در برخی منابع شیعه آمده و بسیاری از مستشرقان و شبهه افکنان برای نقد قرآن به آنها استشهاد کردهاند. نقد این گزارش ها میتواند وحیانیت الفاظ، تحریف ناپذیری و عدم امکان هماوردی با قرآن کریم را ثابت کرده و به برخی از شبهات پاسخ گوید.تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی، با مراجعه به متون کهن و بررسی سندی و دلالی گزارش ها انجام شده است.
یافته ها نشان میدهد، این انگاره که آیات قرآن بوسیله عبدالله، عمر بن خطاب یا معاذ بن جبل پیش گویی یا به قرآن افزوده شده، از حیث سندی و دلالی مخدوش و ناصواب است
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله: تخصصي تاریخ اسلام دریافت: 1401/8/5 | ویرایش نهایی: 1402/3/3 | پذیرش: 1402/1/15 | انتشار: 1402/1/15 | انتشار الکترونیک: 1402/1/15