سادات سیفی حسنی به گواهی شواهد تاریخی پیشینۀ درازی در تاریخ محلی قزوین دارند. این گروه پس از پیروزی و تأسیس دولت صفوی با پذیرش مذهب رسمی جامعه، تعامل نزدیکی با حکومت جدید برقرار ساختند. این پیوند مذهبی همراه با برخورداری از اقتدار معنوی سیادت، پایگاه اجتماعی آنان را در جامعۀ ایران به طبقهای اشرافی و شهروندانی برتر مبدل کرد. اینان در همه حال رابطۀ ایمانی و وفاداری خود را نسبت به سلاطین صفوی حفظ کردند، و همین شیوۀ رفتار موجب شد تا موقعیت آنها در تمامی آن سدهها ثابت و پایدار بماند. حضور نسبتاً فراگیر سیفیان حسنی در تشکیلات دینی و دیوانی صفویان، آن هم در مناصبی همچون وزارت، صدارت و قضاوت، نشان از اعتماد و اطمینانی است که زمامداران صفوی نسبت به توانمندی نخبگان آنان داشتهاند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و همچنین با تکیه بر منابع معتبر تلاش شده تا علاوه بر توجه به تبارشناسی این گروه، تصویر دقیق و مستندی از جایگاه و فعالیتهای اجتماعی سادات سیفی در عصر صفوی ارائه شود.