|
نقش گفتمان های تاریخی موسیقی به ویژه گفتمان فتوّت در روایات منع موسیقی، بررسی موردی روایت « لَا تَدْخُلُ الْمَلَائِکَهُ بَیْتاً فِیهِ خَمْرٌ أَوْ دَفٌّ أَوْ طُنْبُورٌ أَوْ نَرْدٌ وَ لایُسْتَجَابُ دُعَاؤُهُمْ وَ یَرْفَعُ اللَّهُ عَنْهُمُ الْبَرَکَه َ»
|
امین رئوف   ، سیدمهدی لطفی* ، اعظم پرچم |
| دانشیاردانشکدۀ الهیات و معارف اهل‌البیت(ع)، دانشگاه اصفهان ، m.lotfi@ltr.ui.ac.ir |
|
|
چکیده: (204 مشاهده) |
در طول تاریخ، موسیقی یکی از عمده موضوعات قابل توجه بوده است. از دوران پیش از اسلام تا قرن ششم، گفتمان‌‌های مختلف دینی و اجتماعی حول موسیقی شکل گرفته‌اند و هرکدام به نحوی به تعامل یا تقابل با موسیقی برخاسته‌اند. مقالۀ حاضر در صدد پاسخگویی به این سوال است که چگونه جریان های تاریخی، باعث غلبه روایات منع موسیقی در احادیث شده است؟ با توجه به نیازهای مختلف بشر در ابعاد اجتماعی و حکومتی به موسیقی سالم، چرا تنظیم کاربری صحیحی از موسیقی توسط ائمه(ع) صورت نگرفته است؟ روایات منع موسیقی و آلات آن نظیر «لاَ تَدْخُلُ اَلْمَلاَئِکَهُ بَیْتاً...» ناظر بر کدام بوم حدیثی و گفتمان تاریخی صادر شده‌اند؟ نتایج این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و تبارشناسی متنی و سندی روایات گردآوری شده است، نشان می‌دهد که گزارش ورّام‌بن‌ابی‌فِراس (605 ه.ق) از روایت مزبور، به دلیل ارسال در سند فاقد اعتبار است. تقابل گفتمان فقهاء و محدثان با جریان‌‌هایی نظیر فتوّت نمونه‌ای از منع کاربری ناسالم موسیقی و عدم تنظیم صحیح کاربری موسیقی در تاریخ اسلام است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: موسیقی، فتوّت، غناء، عیّاران، ورّام‌بن‌ابی‌فراس، دف، طنبور. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تاریخ اسلام/میان رشته ای
دریافت: 1403/12/12 | ویرایش نهایی: 1404/4/31 | پذیرش: 1404/4/31 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/4/20
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
