ترکمن‌ها به سنت ایلات و طوایف ساکن مرزهای خراسان با آسیای میانه، حملات غارتگرانۀ گسترده‌ای به مناطق شرق و شمال‌شرق ایران داشتند. آنان در چپاول‌های خود تمام مناطق شرق و شمال شرقی قلمرو حکومت قاجار را موردتهاجم قرار می‌دادند و اموال و احشام ساکنین را غارت می‌نمودند و افراد ساکن در این مناطق را به بردگی می‌گرفتند.  پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ دادن به این سؤال است که ترکمن‌ها از چه روش‌ها و تاکتیک‌هایی در حملات غارتگرانه به نواحی مختلف ایران بهره می‌گرفتند؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که آن‌ها حملات به ایرانیان را به‌عنوان جنگ مقدس قلمداد کرده و از ابزارهای جنگی و نظامی کارآمد ازجمله اسب‌های ترکمن، نقشۀ حمله، مخفی‌کاری، خبرگیری و حملات غافلگیرانه بهره می‌گرفتند و با دقت و احتیاط لازمی که در این راه به کار می‌بردند، درصد موفقیت خود را بسیار بالا می‌بردند. این اقدام آنان آلامان نام داشت که با یک حمله و شبیخون غافلگیرانه و سرعتی انجام می‌گرفت و باعث خسارات فراوانی می‌گردید.