دانشیار گروه تاریخ، دانشکده ادبیات،دانشگاه الزهرا، تهران-ایران. ، j.noroozi@alzahra.ac.ir
چکیده: (118 مشاهده)
از زوایای مهم زیست مردمان در دورههای مختلف، علم طب و نظام درمان طبیبان بوده است. طبیبان بهعنوان یکی از اقشار برجسته علمی همواره از جایگاه والایی در جامعه ایرانی برخوردار بوده و بهسبب اهمیت سلامت تن برای همگان، اغلب زمامداران و طبقات مختلف اجتماعی بهآنان عنایت ویژهای داشتند.هدف اساسی مقاله حاضر، از یکسو بررسی جایگاه اطباء و شیوههای طبابت و تألیفات آنان، شناخت انواع امراض و درمان آن در این دوره و از سوی دیگر تتبع، پیرامون نحوه حمایت آل مظفر از علم طب و طبیبان است.یافتههای پژوهش که با رویکردی توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر روش پژوهشهای تاریخی با بهرهگیری از منابع کتابخانهای انجام پذیرفته، نشان از نقش حکمرانان مظفری در ترویج علم، ایجاد نهادهای آموزشی و الزامات سیاسی آنان در ارتقاء جایگاه اندیشمندان و حضور طبیبان برجسته نزدیک بهدربار مظفری با تألیفات معتبر پزشکی و پیشکش کردن این کتب ارزشمند به آل مظفر، درمان بیماریها و پیشرفتهای چشمگیر در برخی از شاخهها همچون علم تشریح و برعهدهگرفتن وظایف سیاسی در این هنگامه پرآشوب، دارد...
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله: تخصصي تاریخ اسلام دریافت: 1403/7/19 | ویرایش نهایی: 1404/4/20 | پذیرش: 1404/2/17 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/4/20