منشور اخلاقی فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات تاریخ اسلام
مقدمه
از کلیه اعضای هیئت علمی، پژوهشگران و دانشجویان مقاطع تکمیلی که مقالات‌شان را از طریق سامانه فصلنامه مطالعات تاریخ اسلام ارسال می‌کنند، درخواست می‌شود با دقت تمام دستورالعمل اخلاقی زیر را مطالعه و پس از اطمینان از تأمین کلیه شرایط مذکور در این منشور اقدام به ارسال مقاله کنند. بدیهی است بی‌توجهی به هریک از مواد این دستورالعمل می تواند پی گیری های متناسب قانونی داشته باشد.
ماده 1
هیئت تحریریه فصلنامه حساسیت فراوانی نسبت به مقالات انتحالی[1] دارد. بنابراین اگر فرد یا افرادی اقدام به ارسال مقاله ای کنند که بتوان آن را ذیل «انتحال» قرار داد، سردبیر مجاز است هرگونه اقدام قانونی لازم را انجام دهد. مرجع تشخیص دهنده انتحال، هیئت تحریریه است.
ماده2
مقالات برگرفته از پایان نامه های تحصیلی باید با هماهنگی و مجوز کتبی استاد راهنما ارسال شود.
تبصره: در صورت درخواست کتبی استاد راهنما مبنی بر انصراف از ذکر نام در مقاله، دانشجو می تواند مستقلاً مقاله را به دفتر مجله ارسال کند.
ماده3
در مورد مقالات مأخوذ از پایان نامه های تحصیلی،[2] در هر صورت نویسنده مسئول استاد راهنما خواهد بود؛ مگر آنکه به استناد تبصره ماده 2 کتباً اعلام عدم مسئولیت کرده باشد.
تبصره: در مورد پایان نامه های تحصیلی، دانشجو در هیچ شرایطی مجاز به ارسال مقاله بدون اخذ مجوز کتبی از استاد راهنما نیست.
ماده 4
استفاده از اسامی اشخاص غیر مرتبط با پایان نامه (به غیر از استادان راهنما و مشاور) در مقالات مأخوذ از پایان نامه تخلف محسوب شده و مشمول پی گیری های قانونی است.
ماده 5
فردی که به هر دلیل نامش در کنار تولید کنندگان یک مقاله علمی قید شده است، در قبال آن مقاله مسئول است. اعلام بی خبری و تبری از فرایندی که منجر به تولید مقاله شده است در هر حال و به هر شکلی غیر قابل قبول خواهد بود.
ماده 6
ارسال همزمان یک مقاله به دو یا چند مجله تخلف محسوب شده و هیئت تحریریه می تواند در صورت احراز تخلف به جز حذف مقاله از دستور کار، متناسب با هزینه های انجام شده، متخلف را جریمه مالی کرده و یا تا مدتی که صلاح بداند (حداکثر 3 سال) هیچ مقاله ای از نویسنده (نویسندگان) متخلف دریافت نکند.
ماده 7
هر مقاله باید حداقل توسط دو داور بررسی شود. اما در هر حال هیئت تحریریه در پذیرش یا رد مقالات (با توجه به مجموعه شرایط و مصالح مجله) آزاد است.
تبصره: در موارد خاص می توان اظهار نظر هیئت تحریریه یا سردبیر را به منزله یکی از داوری ها تلقی کرد.
ماده 8
در صورتی که هیئت تحریریه – به هر دلیل- نتواند طی حداکثر شش ماه مقاله ای را تعیین تکلیف کند، نویسنده (نویسندگان) مجاز است با درخواست کتبی اعلام انصراف کرده و مقاله را به مجله دیگری ارسال کند.
ماده9
نویسنده (نویسندگان) موظف است مطابق دستور العمل ابلاغی مجله نسبت به تأمین بخشی از هزینه های داوری و چاپ احتمالی مقاله اقدام کند. این هزینه ها در حال حاضر برای داوری یک میلیون ریال و برای ویراستاری، حروف چینی، صفحه آرایی و چاپ سه میلیون ریال می باشد.
ماده10
ارسال همزمان بیش از 2 مقاله توسط نویسنده واحد مجاز نیست. استاد راهنما و مشاور (پایان نامه یا رساله) می توانند همزمان 3 مقاله (مشترک با دانشجو) را برای بررسی و داوری ارسال کنند. (منظور از ارسال هم زمان در بازه زمانی 6ماه تعیین شده در ماده 8 است).
ماده 11
ارسال تعهدنامه‌ی کتبی همراه مقاله مبنی بر این که، مقاله‌ی مزبور تا اعلام نتیجه (حداکثر شش ماه از زمان تحویل به مجله) به نشریه دیگری فرستاده نخواهد شد
ماده 12
مقاله باید حاصل دستاورد مولف یا مولفان و دارای اصالت و نوآوری و ماهیت تحلیلی باشد.
ماده 13
در نگارش مقاله باید روش پژوهش علمی رعایت شود و از منابع معتبر و اصیل استفاده شود.
ماده 14
مقاله پس از دریافت، نخست درهیئت تحریریه بررسی و ارزیابی می شود و در صورت داشتن شرایط لازم، برای داوران ارسال می گردد. پس از وصول دیدگاه ها و نظرات داوران، نتایج وامتیازات کسب شده در هیئت تحریریه مطرح می شود و در صورت کسب امتیازات لازم و کافی و پذیرش آن، در نوبت چاپ قرار می گیرد.
ماده 15
هیئت تحریریه در رد و پذیرش و اصلاح مقالات، آزاد است.
ماده 16
مسئولیت مطالب مندرج در هر مقاله برعهده نویسنده است.
ماده 17
چاپ مقالات درفصلنامه، براساس ترتیب الفبایی نام خانوادگی نویسندگان خواهد بود.
ماده 18
مطابق ضوابط مجله و با تایید هیئت تحریریه فصلنامه علمی - پوهشی مطالعات تاریخ اسلام مبلغی جهت داوری و در صورت تایید برای چاپ از مولف دریافت می‌شود.
تبصره: کلیه مراحل و فرایند داوری مقاله، انجام اصلاحات، پذیرش یا رد، ویرایش و غیره از طریق سامانه فصلنامه مطالعات تاریخ اسلام به اطلاع کلیه نویسندگان خواهد رسید.
[1]. الف) مقاله انتحالی به مقاله ای گفته می شود که تمام یا بخشی از آن- کم یا زیاد- برگرفته از اثر علمی دیگری باشد و مستندات با توجه ضوابط علمی ارائه نشده باشد. این رفتار به مثابه «سرقت علمی» تلقی شده پس از اثبات (با شکایت صاحب اثر یا حتی بدون شکایت او) می تواند زمینه ساز برخورد قانونی با فرد (افراد) متخلف باشد.
ب) انتحال از خود: به سرقت علمی گفته می شود که نویسنده مقاله، تمام یا بخشی (حداقل 30%) از نوشته جدید را از مقالات پیشین خود بدون ارائه مشخصات مقاله یا کتاب چاپ شده نقل قول نماید.
پ) ترجمه یا اقتباس آزاد از مقالاتی که به زبان های دیگر نوشته شده است، در صورتی که به عنوان مقاله تولیدی - بدون قید ترجمه یا اقتباس با عناوینی از این قبیل – ارسال شود در حکم انتحال می باشد.
[2]. مقاله مأخوذ از پایان نامه به مقاله ای اطلاق می شود که حداقل %50 محتوای آن با مباحث پایان نامه تطبیق کند.
|
