دانشگاه لرستان، گروه تاریخ ، mohsenrahmati45@gmail.com
چکیده: (3620 مشاهده)
حکومت ترکمانان ایوایی، به زعامت آلپرچم، در نیمه دوم سده ششم هجری در بخش غربی منطقه جبال، شکل گرفته و با حاکمیت سلیمان شاه ایوه در نیمه اول سده هفتم به اوج قدرت رسید. در جریان تنازع میان خلافت و سلطنت سلجوقی (و بعد از آن خوارزمشاهی)، موقعیت خود را تثبیت نموده و به عنوان یک دولت حائل به رسمیت شناخته شد. پس از حمله مغول و نابودی حکومت خوارزمشاهی، ترکمانان ایوایی به سرکردگی شهابالدین سلیمانشاه ایوه با پیوستن به جلالالدین خوارزمشاه به مقابله با مغولان برخاستند. بعد از مرگ خوارزمشاه با خلافت عباسی متحد شده و قریب به سی سال در برابر پیشروی مغولان به سوی بغداد ایستادگی کردند؛ ولی سرانجام بافتح بغداد در 656ق، و قتل سلیمانشاه، امارت ایوه نیز از هم پاشید. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، نقش و جایگاه امارت ایوایی و سلیمانشاه ایوه در تحولات سیاسی- نظامی جهان اسلام در آستانه سقوطبغداد را بررسی میکند.