|
تاریخ شکل‌گیری گفتمان تحدیث در شیعیان در نیمه نخست سده دوم هجری
|
سید عبد‌الحمید ابطحی*   |
| پیام نور ، habtahi5@gmail.com |
|
|
چکیده: (2851 مشاهده) |
بر‌اساس آموزه‌های دینی، مقوله تحدیث به معنای گفت‌و‌گوی ملائک با پیامیر یا امام یا فرد دیگر است. این مقوله از زمان پیامبر(ص)مطرح بوده و می‌توانسته در مواردی، منبع علوم ایشان تلقی شود. این‌که بعد از پیامبر(ص) کسی به وحی نبوت دسترسی ندارد در جامعه اسلامی معادل امنناع دسترسی به منابع علم الهی تلقی شده بود و هر‌گونه دعوی علم‌الهی و غیر کسبی معادل دعوی نبوت معرفی می‌شد. ائمه با استفاده از آموزه تحدیث به شیعیان آموختند که مانعی ندارد کسی نبی نباشد؛ ولی از منابع علم الهی از طریق غیر عادی دسترسی پیدا کند. روشن است که ابعاد این موضوع به تدریج مورد توجه شیعیان قرار گرفت و گفتمانی شیعی پیرامون علم الهی ائمه را سامان داد. البته این آموزه در دوران صادقین- علیهم السلام - با مشکلات و مخاطراتی روبرو بود که با هدایت امامان مهار شد و متقابلاً ائمه، تلاش کردند که در میان شیعیان، این آموزه با برداشتی غلوآمیز تفسیر نشود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: تحدیث، علم امام، اندیشه شیعی |
|
|
متن کامل [PDF 283 kb]
(1599 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي تاریخ اسلام
دریافت: 1396/6/22 | پذیرش: 1396/6/22 | انتشار: 1396/6/22 | انتشار الکترونیک: 1396/6/22
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
