|
شخصیت عباس‌بن عبدالمطلب و تأثیر گفتمان سیاسی عباسیان بر شکل گیری آن
|
سید جعفر صادقی*    |
| استادیار گروه آموزش الهیات، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. ، dr.sadeghi@cfu.ac.ir |
|
|
چکیده: (3038 مشاهده) |
| عباس‌بن عبدالمطلب صحابی و عموی پیامبر(ص) است. وجود روایات متعارض در منابع روایی، رجالی و تاریخی دربارۀ او و جایگاهش به عنوان نیای خاندان عباسی که سرآغاز آن با تدوین منابع اسلامی مقارن و حاکمیتشان به سبب مناقشات با علویان با بحران مشروعیت مواجه بود، لزوم بررسی شکلگیری شخصیت رجالی وی از منظر تأثیر گفتمان سیاسی نوادگان وی را نمایان میسازد. این پژوهش به روش تحلیل تاریخی و با بهرهگیری از منابع روایی، رجالی و تاریخی، نشان میدهد عباس تا فتح مکه مسلمان نشد و روایات مربوط به مدح وی و بزرگداشت معنوی او و خاندانش قابل اعتنا نیست. شخصیت تاریخی وی در سایۀ نیاز حکومت عباسیان به مشروعیت، در دو مرحله شکل گرفته است؛ نخست ناگزیر به همسونمایی با علویان بودند، اما در پی قیام حسنیان و بروز بحران مشروعیت، با تمسک به نظریۀ وراثت اعمام، به سلسلۀ امامت عباسی و بزرگداشت مهرههای آن از جمله عباس پرداختهاند. |
|
| واژه‌های کلیدی: تاریخ اسلام، شخصیت، صحابه، عباس‌بن عبدالمطلب، عباسیان، علویان |
|
|
متن کامل [PDF 344 kb]
(259 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تاریخ اسلام/تاریخ صدر اسلام
دریافت: 1402/6/26 | ویرایش نهایی: 1403/5/30 | پذیرش: 1402/12/21 | انتشار: 1403/2/10 | انتشار الکترونیک: 1403/2/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
