|
سرزمینِ دَشی (Dashi) و امپراتوری تانگ: مناسبات سیاسی دربار تانگ با خلفای اسلامی در چهار قرن نخست هجری
|
پریسا افقزی   ، حمیدرضا پاشازانوس* ، مصطفی پیرمرادیان |
| دانشگاه اصفهان ، h.pasha@ltr.ui.ac.ir |
|
|
چکیده: (16 مشاهده) |
دوره حکومتِ تانگ در چین، همزمان با طلوع و ظهور اسلام، شاهد تعاملات سیاسی مهمی میان این دو تمدن بود. روابط سیاسی میان دربار تانگ وخلافت اسلامی درغرب آسیا، به ویژه درچهارقرن نخست هجری، حائز اهمیت است.مورخان تانگ خلفای عرب را«شاه دَشِی» مینامیدند. بررسی متون کلاسیک چین، ابعاد نوینی از این روابط را آشکار میسازد که تاکنون در پژوهش های ایرانی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. درحالیکه چین پس از قرن ها به یکپارچگی رسیده بود، سقوط ساسانیان وظهورخلافت اسلامی، نگرانی هایی را برای حاکمان تانگ ایجاد کرد؛ زیرا گسترش نفوذ اعراب در آسیای میانه، منافع چین را تهدید میکرد. این مقاله به بررسی گزارش های چینی درباره خلافت اسلامی و تحلیل مناسبات خلفای اسلامی با دربار چین می پردازد. نویسندگان معتقدند که روابط رسمی از زمان خلافت عثمان آغاز و به تدریج گسترش یافت.حاکمان تانگ با اتخاذ سیاست های گوناگون، سعی در مهار اعراب و حفظ منافعشان در آسیای میانه داشتند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: ایران/ چین/ خلافت‌های اسلامی/ سلسله تانگ/ شاه دَشِی |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تاریخ اسلام/تاریخ خلفای راشدین
دریافت: 1404/2/21 | ویرایش نهایی: 1404/6/22 | پذیرش: 1404/6/10 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/6/22
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
